نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن.
ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد.
کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد
و دردهایم را به گوش تو میرساندم.
بدون تو عاشقی برایم عذاب است.
میدانم که نمیدانی بعد از تو دیگر قلبی برای عاشق شدن ندارم.
کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو عاشقم.
میدانی که اگر از کنارم بروی لحظه های زندگی برایم پر از درد و عذاب میشود.
میدانم که نمیدانی بدون تو دیگر بهانه ای نیست برای ادامه ی زندگی جز انتظار آمدنت.
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: